مقایسه روش های متداول برای اندازه گیری تریتیم آب دریا

تریتیم یک عنصر رادیواکتیو بتا با نیمه عمر 35/12 سال می باشد که بطور مداوم در طبقات بالای اتمسفر زمین بوجود می آید. ایجاد تریتیم بطور مصنوعی در نتیجه واکنش های هسته ای است که تابش های کیهانی با اتمسفر زمین دارند‘ C12 (n, t) N 14 و H 3 (N14 n,) O16.
تریتیم پس از بوجود آمدن فوراً بصورت O2H اکسید گردیده و ضمن مخلوط شدن با ملکولهای آب اتمسفر‘ در واکنش های شیمیائی زمین شرکت می نماید. میزان بوجود آمدن و تجزیه تریتیم در آتمسفر متعادل در نظر گرفته می شد و بعلت تراکم بسیار ناچیز تریتیم اندازه گیری مقدار آن همیشه همراه با اشکال بوده است. با انفجار بمب هسته ای در سال 1954میزان تریتیم بالای اتمسفر چندین برابر افزایش پیدا کرده است و مسلماً انفجارات بعدی منجر به افزایش بیشتر شده و خواهد شد. این عنصر در واکنش های هسته ای فوزیون و فیسون بوجود می آید. نمونه هائی از واکنش های هسته ای مربوط به انفجار بمب H و بمب A که در آنها تریتیم بوجود می آید به ترتیب عبارتند H3 H(n, r)2H,3Pu(n,f)239 و H3U(n,f)235. با در نظر گرفتن اینکه نیاز به انرژی الکتریکی از نیروگاههای هسته ای روزبروز افزایش پیدا می کند و این نیاز را در سال 2000 تا GWe 2000تخمین میزنند مسایل مربوط به افزایش رادیواکتیویته محیط زیست نیز روز بروز جدی تر خواهد شد. بدلیل اینکه ترتیتم دارای نیمه عمر متوسط بوده و یکی از ایزوتوپهای هیدروژن می باشد از لحاظ بیولوژیکی دارای اهمیت خاص است و افزایش آن در اتمسفر می تواند نتایج وخیمی برای مردم دنیا بهمراه داشته باشد. اندازه گیری تریتیم بجهت اینکه تابش بتای آن دارای انرژی کم (Kev18=Emax) است مشکل می باشد. نسبت را نسبت با واحد تریتیم (T.R) نامیده و هر واحد تریتیم در یک لیتر آب اکتیویته ای برابر با 2/7 شمارش در دقیقه دارد. بکار بردن سیستم شمارنده سنتیلاسیون مایع و سیستم شمارنده گازی از روش های متداول شمارش اکتیویته های کم تریتیم می باشد که در زیر باختصار بشرح آنها می پردازیم.