مکانیسم دگرگونی و آناتکسی سنگهای پرکامبرین در منطقه بیابانک بافق (ایران مرکزی)

تبلور دیستن‘ سپس سیلیمانیت در امتداد شیستوزیته اولیه سنگهای دگرگونه پرکامبرین منطقه بیابانک بافق (دگرگونی نوع بارووین) و چین خوردگی این کانیها همراه با شیستوزیته اولیه سنگ بر اثر یک فاز تکتونیک‘ و آنگاه تبلور کردیریت در امتداد همان شیستوزیته (دگرگونی نوع ابوکوما) ‘ نشان دهنده این حقیقت است که افزایش و تنزل حرارت در طول دگرگونی پرکامبرین بصورت یکنواخت انجام گرفته اما در این میان آخرین فاز کوهزائی ومتعاقب آن یک مرحله فرسایش شدید موجب پائین آمدن فشار بدون تنزل حرارت (پدیده آدیاباتیک) شده که در نتیجه آن سنگهای مناطق عمیق که در آنجا فشار آب کمتر از فشار کلی است (شکستن مولکول موسکوویت) متحمل ذوب گردیده‘ پلوتونیسم پست اوروژنیک این منطقه را سبب شده است. مذابهای حاصل از این مناطق توانسته اند کیلومترها بطرف سطح زمین جابجا شده در افقهای بالاتر (سولیدوس گرانیت) رگه های آپلیت و نفوذیهای گرانیتی را بوجود آورند.
این ماگماتیسم گرادیان زمین گرمائی منطقه را افزایش داده تا جائیکه در اعماق کمتر از 10 کیلومتر (KB 3<) کردیریت در کنار سیلیمانیت متبلور شده است.