باتولیت گرانیتوئیدی شیرکوه به سن ژوراسیک میانی در ایران مرکزی به درون شیلها و ماسه سنگهای سازند نایبند تزریق شده است. این باتولیت از سه واحد اصلی گرانودیوریت، مونزوگرانیت و لوکوگرانیت تشکیل گردیده است. واحد گرانودیوریتی شامل مجموعه کانیهای پلاژیوکلاز، کوارتز، فلدسپار پتاسیم و بیوتیت بوده و به حاشیه شمالی محدود میگردد. مونزوگرانیتها بزرگترین واحد و بدنه اصلی این باتولیت را تشکیل داده از سنگهای مافیک کردیریت‌دار تا انواع تفریق یافته‌تر دارای موسکوویت تغییر می‌کنند. سنگهای لوکوگرانیتی که با رنگ سفید و نبود کانیهای تیره از سایر واحد‌ها متمایز گردیده‌اند، حاشیه غربی باتولیت شیرکوه را به خود اختصاص داده‌اند. در ترکیبات مافیکتر، این تغییرات ترکیبی به دلیل درجات مختلف جدایش مذاب حاوی ??% SiO2 از رستیت در تعادل با ماگما حاصل میگردد اما در ترکیبات فلسیک‌تر این تغییرات به واسطه تبلور تفریقی مذاب اولیه می‌باشد. بیشتر این تغییرات درون یک گروه مرتبط از نظر ژنتیکی مشاهده گردیده است.
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))