مطالعه تفصیلی چینه شناسی رسوبات کرتاسه بالائی و پالئوسن در ایران مرکزی از جمله در نواحی جنوب – جنوب شرقی یزد توسط نگارنده این مقاله در چند سال اخیر نشان می دهد که رخساره های مائس تریشتین پایانی از کرتاسه بالائی در کوه های گرد‘ چاه ترش و دو سر وجود داشته و خصوصاً در کوه دو سر با رخساره کنگلومرائی بطور دگرشیب روی آهکهای آپسین – آلبین قرار می گیرد. ضخامت حدود 300 متر کنگلومرا در کوه دوسر مربوط به بخش پایانی مائس تریشتین و اشکوب دانین از پالئوسن (معادل کنگلومرای کرمان) می باشد که با لایه های رسوبی ماسه سنگ دانه ریز‘ دولومیت ماسه ای و غیره مربوط به رخساره های کرانه ای و خشکی اشکوب مونسین (Montian) ادامه می یابد. رخساره های بخش بالائی پالئوسن به صورت آهک های دریائی و حاوی میکروفونای بنتونیک است که شاخص اشکوب تانسین (Thandtian) می باشند. در این جا نگارنده پیشنهاد می نماید که با تطابق چینه شناسی واحدهای سنگی فوق الذکر به علت کامل تر بودن آن ها در کوه های دوسر و چاه ترش که در فاصله کمی از یک دیگر قرار دارند‘ رسوبات دانین مونسین و تانسین از پالئوسن به جای کنگلومرای کرمان به عنوان مقطع تیپ پالئوسن ایران مرکزی در فرهنگ چینه شناسی ایران ثبت گردد.
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))