ارزیابی مقایسه ای میکوریزای آربوسکولار در هالوفیت ها و گلیکوفیت های جزایر حفاظت شدة پارک ملی دریاچة‌ ارومیه و سواحل این دریاچه

در این مطالعه وجود همزیستی میکوریزای آربوسکولار در هالوفیت‌های جزایر حفاظت شدة پارک ملی دریاچة ارومیه مورد بررسی و از نظر کمی و کیفی با گلیکوفیت‌های این نواحی و با گیاهان سواحل غربی دریاچه مورد مقایسه قرار گرفته است. از ریشه گیاهان و خاک ریزوسفری و غیر ریزوسفری این مناطق نمونه‌برداری شد. اسپورهای قارچ‌های میکوریز آربوسکولار درخاک شمارش شدند و وجود اندامهای قارچی در ریشة‌ گیاهان بررسی و درصد همزیستی تعیین شد. همچنین هدایت الکتریکی (EC) محلول خاک بعنوان معیاری از شوری درنمونه‌های خاک اندازه‌گیری شد. اسپورهای قارچهای جنس Glomus در خاک مشاهده شد. مقدار آنها در خاک ریزوسفری هر دو ناحیه بیشتر از خاک غیر ریزوسفری بود. اما از نظر کمی بالاترین مقدار متعلق به خاک ریزوسفری گلیکوفیتهای جزایر بود. همزیستی میکوریزایی در گلیکوفیت های جزایر شامل Bromus scoparius و Astragalus sp. در حد بالا، در ‌Stipa barbata ، Senecio vernalis ،Silene conoidea ،Artemisia fragrans ، Dipsacus sp. و Echinops orientalis در حد متوسط و در Alyssum linifolium و Descurainia sophia در حد بسیار اندک و غیر قابل شمارش بود. همچنین در سواحل، در Salsola kali و در جزایر در Salicornia europaea و Suaeda crassifolia مقدار کمی همزیستی مشاهده شد. در بین هالوفیت‌ها، Aeluropus littoralis مربوط به جزایر بیشترین درصد همزیستی را نشان داد. همچنین، در هیچیک از نمونه‌های Halimione verruciferum همزیستی مشاهده نشد. بررسی آماری داده های شوری خاک در مقایسه با درصد همزیستی نشان می دهد که عدم همزیستی در برخی گونه ها احتمالاً ارتباط چندانی با شوری خاک نداشته باشد. این بررسی نشان می‌دهد که در جزایر پارک ملی، هالوفیتهای فوق قابلیت تشکیل همزیستی با قارچهای میکوریز آربوسکولار را دارا هستند.