اهمیت میگو در تغذیه انسانی در نیم قرن اخیر بسیار مورد توجه بوده و لذا تحقیقات در خصوص روش های بهینه کشت و پرورش آن و بررسی نقش عوامل محیطی بر سرعت رشد و تکوین آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است. میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) یکی از گونه های مهم اقتصادی سخت پوستان است که در بسیاری کشورهای جهان مورد کشت و تغذیه انسان بوده و توجه به ساز وکارهای موثر در رشد و تکامل این گونه، تحقیقات زیادی را به خود معطوف نموده است. در این میان تاثیر دوره‌های نوری بر مراحل لاروی و درک مکانیسم های مرتبط با آن جایگاه خاصی داشته و در تحقیق حاضر نیز مورد توجه محققین بوده است. به ویژه ارتباط بین نور و سیستم اندوکرینی در حشرات بر اهمیت این گونه تحقیقات افزوده است. برای بررسی تاثیر دوره‌های نوری بر مراحل لاروی و دگردیسی میگوی بزرگ آب شیرین، لاروهای انتخاب شده که در مرحله یک زندگی لاروی قرار داشتند به سه گروه تقسیم و در معرض دوره‌های نوری متفاوت (تاریکی‌مداوم، دوازده ساعت نور - دوازده ساعت تاریکی و روشنایی مداوم) قرار گرفتند. نمونه برداری و بررسی لاروها در مراحل و زمان های متفاوت نشان داد که مراحل لاروی و دگردیسی در گروهی که سیر تکوینی خود را در نور مداوم گذرانده بودند، نسبت به دو گروه دیگر، بطور معنی داری سریعتر بود و معدل زمان دگردیسی در این گروه به میزان 4 روز سریعتر اتفاق افتاد. همچنین درصد بازماندگی لاروها در گروه روشنایی مداوم بطور معنی داری از دو گروه دیگر بیشتر بود (p<0.05).
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))