در این تحقیق سویه های موکوئید (مولد آلژینات) و غیر موکوئید Pseudomonas aeruginosa از منابع مختلف بالینی (شامل خلط، مدفوع، ادرار و سوختگی) شد. از آنجایی که فرم موکوئیدی ناپایدار است و شرایط خاص رشد در پایداری فرم موکوئیدی و افزایش تولید آلژینات مؤثر می‌باشد، اثر فشار اسمزی به عنوان یکی از فاکتورهای محیطی رشد در تولید آلژینات مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی اثر فشار اسمزی بر تولید آلژینات, جدا سازی و سنجش آن ضروری است. برای افزایش فشار اسمزی از محیط‌های کشت مختلف استفاده شد که عبارتند از: مکانگی آگار دارای 5/0 و 25/0 مولار کلرید سدیم، مکانگی آگار دارای درصدهای مختلف گلیسرول (1-3%، 5% و 10%) و نوترینت آگار دارای 1% گلوکز.
نمونه‌ها هفت روز در حرارت 25 درجه سانتیگراد در10 لوله حاوی10 میلی‌لیتر محیط، کشت داده شد. اگزوپلی ساکارید تولید شده (آلژینات) طی مراحل مختلف مانند سانتریفوژ، ترسیب با الکل و الکل‌زدائی استخراج و در خلاء خشک شد. برای سنجش آلژینات در نمونه‌ها از روش آنالیز کار بازول با بورات استفاده و اسید د-گلوکورونیک و اسید آلژینیک به عنوان استاندارد بکار برده شد.
بهترین نتایج در تولید آلژینات با محیط مکانگی آگار دارای 2% گلیسرول بدست آمد. بیشترین میزان تولید آلژینات از سویه جدا شده از خلط بیمار مبتلا به برونشیت مزمن (سویه 7101) و به میزان mg/l 5212 در محیط مکانگی آگار حاوی 2% گلیسرول و mg/l 607 در محیط بدون گلیسرول بود. کمترین میزان تولید آلژینات مربوط به سویه جدا شده از سوختگی به میزان mg/l 140در محیط حاوی گلیسرول بود.
در تحقیق حاضر سویه 7101 بیشترین میزان تولید آلژینات را در محیط مکانگی آگار حاوی 2% گلیسرول داشت که حاکی از نقش گلیسرول در بالا بردن اسمولاریته و افزایش تولید آلژینات است. بنابراین میزان تولید آلژینات علاوه بر نوع سویه و منبع بالینی (برای مثال ریه) به شرایط محیطی رشد مانند اضافه کردن گلیسرول به عنوان عامل افزایش فشار اسمزی بستگی دارد.
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))