دسترسی به سویه های خانواده استوباکتراسه با تحمل حرارتی بالا اهمیت فراوانی در افزایش کارایی تبدیل زیستی الکل ها به مشتقات آلدییدی و اسیدی آنها دارد. در جستجوی باکتری های اسیداستیک 70 نمونه سرکه خانگی از 4 شهر تاکستان، تهران، قزوین و ابهر جمع‌آوری شد. باکتریهای مولد اسید استیک از این سرکه ها جـداسازی و سویه های جدا شده براساس سن سرکه و اقلیم آن طبقه بندی شدند. در بررسی برهم کنش سن و اقلیم بیشترین تعداد جدایه ها از سرکه های تاکستان 12-8 ماهه به دست آمد. در شناسایی جنس جدایه ها از میان 39 سویـــه جدا شده،23 جدایه از جنس استوباکتر (بدون تمایز از گلوکونواستوباکترها) و 16 جدایه گلوکونوباکتر بودند. از آنجا که نیمی از سویه‌های Glaucanobacter قادر به اکسیداسیون استات در محیط کشتEOM بودند (ویژگی گلوکونوباکترهای ترموتالرنت) جهت شناسایی این دو جنس تنها به پاسخ جدایه ها در محیط کشت LOM (اکسیداسیون لاکتات) استناد شد. در حالی که دمای بهینه رشد سویه های استوباکتراسه به طور معمول بین C° 33-30 و بیشینه آن کمتر از C° 37 است، یک سوم از جدایه‌ها قادر به رشــد در دمای C°1±40 بودند. جدایه های اخیر ترموتالرنت محسوب می‌شوند. بنابراین بنظر می رسد که ویژگی مقاومت به دما کم و بیش در میان فلور میکروبی ایران صفتی شایع است. این داده ها نسبت به نتایج به دست آمده درسایر کشورهای آسیایی نظیر ژاپن و تایلند متفاوت است و اثرات آب و هوایی ممکن است علت اصلی آن باشد. این صفت به لحاظ صنعتی اهمیت دارد زیرا سویه های مولد می توانند به راحتی تغییرات فصلی دما را تحمل نمایند.
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))