سنگهای پالئوزوئیک بالایی در دره مارسلان، در 28 کیلومتری شمال شرق لوشان، شمال سنگرود، برونزد دارند. مطالعه لیتوستراتیگرافی و بیوستراتیگرافی نهشته‌های پرمین در برش مارسلان منجر به شناسایی 57 گونه فرامینیفرا (متعلق به 37 جنس) و 8 جنس و گونه از جلبک ها شده است. همچنین سه سازند، هفت لیتوزون و بر اساس گسترش چینه شناسی میکروفسیلهای فرامینیفرا سه بیوزون تجمعی در رسوبات مربوطه، شناسایی شده است.
واحدهای سنگی مربوط به پرمین از قدیم به جدید شامل: 1) سازند دورود (آسلین- ساکمارین) شامل 225 متر کنگلومرای قاعده‌ای، ماسه‌سنگ‌قرمز، سنگ‌آهک انکوئیدی، سیلتستون و شیل است (قابل تقسیم به سه لیتوزون) و با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند خاشاچال (به سن کربونیفرمیانی) قرار دارد. 2) سازند روته (مرغابین) به ضخامت 364 متر، شامل آهکهای صخره‌ساز (قابل تقسیم به به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند دورود قرار دارد. 3) سازند نسن (جلفین پیشین) شامل 140 متر سنگ آهک مارنی با بین لایه‌های شیلی (قابل تقسیم به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند روته و با ناپیوستگی همشیب در زیر سازند الیکا (تریاس پیشین- میانی) قرار دارد. در منطقه مورد مطالعه وجود لایه‌هایی از لاتریت و بوکسیت مرز پرمین و تریاس را مشخص می‌کند. وجود این لایه‌ها نشان می‌دهد که برش مورد مطالعه در این زمان در منطقه با آب و هوای تقریباً گرم و مرطوب و نزدیک به عرض جغرافیایی30 درجه جنوبی قرار داشته است.
', './data/jos/coversheet/cover_fa.jpg'))