سورفاکتانت های غیر یونی مناسب برای تولید اریترومایسین توسط Saccharopolyspora erythraea

نویسندگان

چکیده

به منظور یافتن سورفاکتانتهای مناسب برای افزایش حلالیت اسیدچرب در محیط آبی، سورفاکتانت های غیر یونی شامل تویین 85،80،60،40،20 ، پلی اتیلن گلیکول 600،400،300،200 ، دی اتیلن گلیکول دی متیل اتر(دی گلایم)، تریتون x-100 ، تتراهیدروفوران و دی اکسان به محیط پایه تولید اریترومایسین اضافه شد. همچنین سورفکتانتهای فوق به محیط پایه دارای پالمیتیک اسید نیز اضافه شد. اثرات سورفکتانتها بر روی مورفولوژی Saccharopolyspora erythraea و تولید اریترومایسین ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، تویین20 و تریتون X-100 باعث تجزیه میسلیوم‌ها شده است. اما در محیط‌ کشت دارای سورفاکتانت های دیگر، هیف ها به شکل رویشی باقی ماندند. در محیطهای پلی اتیلن گلیکول600،400،200 ؛ تویین 40 و تتراهیدروفوران هیچ اثر مثبت یا منفی در تولید اریترومایسین مشاهده نشد. ولی افزودن تریتونX-100 و دی اکسان به محیط، تولید اریترومایسین را به میزان 9/9 و3/1 نسبت به محیط شاهد کاهش داده است. در محیط‌های واجد پلی‌اتیلن‌گلیکول200 ،400 و600 ، تویین60 ،80 و 85 و دی‌گلایم تولید اریترومایسین به ترتیب 3/1، 5/1، 0/2، 4/1، 4/1، 3/1 و 3/1 برابر بیشتر از محیط شاهد بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای اسید پالمیتیک 62/1 برابر کمتر از محیط شاهد بوده است. در هر صورت اثر اسید پالمیتیک در تولید اریترومایسین در حضور سورفاکتانت ها متفاوت بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای پالمیتیک اسید به همراه پلی اتیلن گلیکول400 و همچنین پالمیتیک اسید و پلی اتیلن گلیکول600 بیشتر از تولید اریترومایسین در واجد اسید پالمیتیک (بدون سورفاکتانت) بوده است. ولی اریترومایسین تولید شده در محیط دارای تویین40، 60، 80 و 85 ، تتراهیدروفوران و دی گلایم کمتر از تولید اریترومایسین در محیط شاهد (بدون افزودن سورفاکتانت) بوده است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار