بررسی نحوه جایگزینی توده کوارتز دیوریتی سلفچگان بر اساس شواهد صحرایی و پتروگرافی

نویسندگان

چکیده

توده کوارتز دیوریتی سلفچگان (کوه آله) با کنتاکت هم‌شیب، درون آهک‌های ماسه‌ای و ماسه‌سنگ‌های سازند قرمز فوقانی تزریق شده و سنگ‌های ‌میزبان خود را تا حدی دگرگون نموده است. شیب ملایم طبقات رسوبی میزبان توده، در نزدیکی توده به سرعت افزایش یافته و در محل تماس با توده کم و بیش قائم می‌شود. این توده رخنمون دایره‌ای شکل دارد و از لحاظ ساختاری به دو بخش خارجی و مرکزی قابل تقسیم است. بخش خارجی با ضخامت حدود 500 متر از لایه‌های متناوب کوارتزدیوریت روشن و تیره تشکیل شده است در حالی‌که بخش مرکزی ساختاری همگن و توده‌ای دارد. دیوریت‌ها چه در بخش خارجی و چه در بخش مرکزی، بافت پورفیری نشان می‌دهند و از لحاظ بافتی در گروه سنگ‌های ساب‌ولکانیک قرار می‌گیرند. بر اساس شواهد فوق و با توجه به ‏فقدان رفتار شکل‌پذیر در سنگ‌های میزبان توده، حضور گسل‌های معکوس دور تا دور توده‌، آرایش متحدالمرکز لایه‌های دیوریتی در بخش خارجی توده و وجود فولیاسیون ماگمایی موازی با کنتاکت در لایه‌های دیوریتی بخش خارجی توده می‌توان نتیجه گرفت که توده نفوذی سلفچگان احتمالاً در اثر مکانیسم بالونینگ (رشد بادکنکی) و در نتیجه تزریق‌های متناوب و پر فشار ماگما به درون یک مخزن ماگمایی در حال تورم، در اعماق کم پوسته جایگزین شده باشد.

کلیدواژه‌ها