اثرات تنش شوری بر میزان رشد، پروتئین و آنزیمهای آنتی‌اکسیدان در سه گونه چوبک با سطوح پلوئیدی متفاوت

در این مطالعه اثرات تنش شوری بر برخی پارامترهای رشد، محتوای پروتئین و آنزیمهای آنتی اکسیدان در سه گونه از جنس چوبک(Acanthophyllum ) با سطوح پلوئیدی متفاوت شامل A.laxiusculum Shiman-Czeik (گونه دیپلوئید با 2n = 30 )، A. sordidum Bunge ex Boiss. (گونه تتراپلوئید با 2n = 60 ) و A. glandolusum Bunge ex Boiss. (گونه هگزاپلوئید با 2n = 90 ) مطالعه شده است. دانه رستهای هر سه گونه بمدت 40 روز در معرض تنش شوری NaCl (50، 100، 150 و 200 میلی مولار) قرار داده شدند. شوری سبب کاهش درصد جوانه زنی، میزان رشد نسبی و محتوای نسبی آب در دانه رستهای هر سه گونه (با یک کاهش شدیدتر در گونه A.laxiusculum) شد، اگرچه این کاهش در میزان رشد نسبی و محتوای نسبی آب دانه رستهای دو گونه A. sordidum و A.glandolusum بسیار اندک بود. تنش شوری سبب افزایش محتوای پروتئین در دو گونه A.laxiusculum و A.sordidum تا غلظت 150 میلی مولار شد، در حالیکه در گونهA.glandolusum این افزایش در محتوای پروتئین در غلظتهای 150 و 200 میلی مولار نمک مشاهده شد. تنش شوری سبب کاهش پیوسته فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز در گونه A. laxiusculum شد؛ درحالیکه گونه A. glandolusum در غلظت50 تا 200 میلی مولار نمک یک افزایش قابل توجه در فعالیت پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز نشان داد. در گونه A. sordidum ، فعالیت پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز در غلظت 50 میلی مولار نمک افزایش یافت و سپس تا غلظت 200 میلی مولار از میزان فعالیت آنها کاسته شد. بر اساس نتایج بدست آمده، تفاوت در میزان فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان دانه رستها ممکن است، تا حدی در ارتباط با مقاومت بیشتر گونهA.glandolusum نسبت به گونه های A.sordidum و A.laxiusculum به تنش شوری باشد. همچنین نقش سطوح پلوئیدی در مقاومت به شوری گونه های چوبک مورد بحث قرار گرفته است.