کنعانیان, علی, کهخائی, مهدی رضائی, الیاسی, محسن, اسماعیلی, داریوش. (1387). شواهد پتروگرافی حاکی از دگرشکلی دمای بالا در سنگ‌های حاشیه توده گرانیتوئیدی لخشک، شمال‌غرب زاهدان، ایران. مجله علوم دانشگاه تهران (منتشر نمی شود), 33(3), -.
علی کنعانیان; مهدی رضائی کهخائی; محسن الیاسی; داریوش اسماعیلی. "شواهد پتروگرافی حاکی از دگرشکلی دمای بالا در سنگ‌های حاشیه توده گرانیتوئیدی لخشک، شمال‌غرب زاهدان، ایران". مجله علوم دانشگاه تهران (منتشر نمی شود), 33, 3, 1387, -.
کنعانیان, علی, کهخائی, مهدی رضائی, الیاسی, محسن, اسماعیلی, داریوش. (1387). 'شواهد پتروگرافی حاکی از دگرشکلی دمای بالا در سنگ‌های حاشیه توده گرانیتوئیدی لخشک، شمال‌غرب زاهدان، ایران', مجله علوم دانشگاه تهران (منتشر نمی شود), 33(3), pp. -.
کنعانیان, علی, کهخائی, مهدی رضائی, الیاسی, محسن, اسماعیلی, داریوش. شواهد پتروگرافی حاکی از دگرشکلی دمای بالا در سنگ‌های حاشیه توده گرانیتوئیدی لخشک، شمال‌غرب زاهدان، ایران. مجله علوم دانشگاه تهران (منتشر نمی شود), 1387; 33(3): -.
شواهد پتروگرافی حاکی از دگرشکلی دمای بالا در سنگ‌های حاشیه توده گرانیتوئیدی لخشک، شمال‌غرب زاهدان، ایران
توده گرانودیوریتی لخشک بخشی از نوار گرانیتوئیدی زاهدان-سراوان محسوب می‌شود که در زمان الیگومیوسن به صورت یک توده بیضوی شکل با امتداد شمال‌غرب-جنوب‌شرق در داخل رسوبات فلیشی ائوسن نفوذ کرده و به همراه سنگ‌های میزبان خود, مجموعاً بخشی از زون جوش‌خورده سیستان واقع بین دو بلوک لوت و افغان را تشکیل داده است. سنگ‌های حاشیه جنوب و جنوب‌غربی توده, در امتداد زون‌های برشی موازی با همبری توده که بیش از 400 متر ضخامت دارند, دستخوش دگرشکلی دمای بالا شده‌اند و فابریک‌هایی نظیر ساختارهای S-C پیدا کرده‌اند. دگرشکلی این سنگ‌ها در محل همبری با سنگ‌های میزبان, شدید بوده و به سمت داخل توده تدریجاً کاهش می‌یابد. کانی‌های اولیه ماگمایی نظیر پلاژیوکلاز و ارتوکلاز در این سنگ‌های بر اثر تحمل دگرشکلی شکننده دمای بالا، شکسته شده و شکستگی آن‌ها مجدداً با کانی‌های ماگمایی دمای بالا نظیر بیوتیت, پتاسیم‌فلدسپار و کوارتز پر شده است. بر اساس شواهد زیر به نظر می‌رسد دگرشکلی این سنگ‌ها در شرایط دمایی بالای سولیدوس و احتمالاً در حضور مقدار کمی مذاب اتفاق افتاده باشد: 1) پر شدن شکستگی بلورهای فلدسپار اولیه توسط مجموعه‌های دانه‌ریز کوارتز, پتاسیم‌فلدسپار و بیوتیت، 2) وجود دانه‌های کوارتز و فلدسپار در بین کلیواژهای تغییرشکل‌یافته بیوتیت، 3) همرشدی کوارتز و پتاسیم‌فلدسپار که به طور بخشی جایگزین پلاژیوکلاز شده‌اند، 4) حضور بافت گرانوفیری دگرشکل نشده در حاشیه بلورهای دگرشکل شده ارتوکلاز.
ابتدای صفحه