تعیین ترشوندگی سنگ مخازن کربناته ایران در شرایط بازسازی شده

نتایج بسیاری از آزمایشات ویژه سنگ مخزن از قبیل فشار موئینگی، تراوائی نسبی و بازدهی سیلاب زنی تحت تاثیر ترشوندگی نمونه سنگ مخزن می‌باشند. به منظور حصول اطمینان از نتایج بدست آمده، آزمایشات می‌بایست بر روی نمونه‌هائی انجام شود که ترشوندگی آنها بصورت اولیه حفظ شده باشد. نظر به اهمیت فاکتور ترشوندگی در داده های حاصل از آزمایشات ویژه سنگ مخزن و نقش اساسی آن در مطالعات مخازن هیدروکربوری، مطالعه حاضرکه تحقیقی پیرامون توصیف ترشوندگی برخی از سازندهای کربناته مخازن ایران می باشد انجام پذیرفته است. نمونه‌های مورد آزمایش ابتدا پس از شستشوی دقیق، در دما و مجاورت سیال مخزن قرار گرفته تا به شرایط مخزن بازگردانی شود. آزمایشات با استفاده از سیالات مخزن (آب سازند و نفت خام) و در دمای 90 درجه سانتیگراد انجام شده است. در این مطالعه به منظور رسیدن به شرایط اولیه ترشوندگی، نمونه ها بمدت 40 روز در دمای مخزن و در مجاورت نفت خام استراحت داده شده‌اند. خواص پتروفیزیکی هر نمونه با استفاده از تکنیک‌های مقطع نازک میکروسکوپی و سیلاب زنی اندازه‌گیری شده است. سنگ شناسی نمونه ها نشان می‌دهد که نمونه‌ها از جنس آهک و دولومیت می‌باشند. نتایج ارزیابی کیفی نمونه‌های کربناته توسط منحنی‌های تراوائی نسبی نشان می‌دهد که اختلاف قابل توجهی بین نتایج حاصل از روشهای قاعده نقاط انتهائی و نقطه تقاطع اشباع سیالات وجود دارد. نقاط تقاطع منحنی ها در آزمایشات تراوائی نسبی تحت دمای مخزن نشان‌دهنده نفت تر بودن نمونه‌ها بوده است. در این تحقیق آزمایشات آموت و USBM بصورت ترکیبی بر روی نمونه‌ها انجام شده ومنحنی‌های فشار موئینگی بدست آمده از روش سانتریفیوژ برای محاسبه اندیس ترشوندگی USBM مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی کمی به روش آموت نشان داد که اکثر نمونه‌ها ماهیت ترشوندگی میانی داشته‌اند، اما نتایج بدست آمده از روش ترکیبی آموت/USBM نشان داده که سیستم قویاً نفت – تر می‌باشد. بر اساس روش استاندارد اداره معادن امریکا (U.S. Bureau of Mines) بوسیله آزمایشات سانتریفیوژ می‌توان منحنی‌های فشار موئینگی را بدست آورد که شاخصی برای ارزیابی ترشوندگی سنگ مخزن می‌باشند.